Laatste weekie!

Hoi allemaal!

De laatste week in Suriname is aangebroken, dus hoog tijd voor een laatste blog! De afgelopen weken stonden een beetje in het teken van ‘vakantie vieren’. Zo hebben we bijvoorbeeld de vakantie ingeluid met een trip naar Isadau en Jaw Jaw. Isadau is een vakantie-eiland. We hebben dan ook 3 dagen lang heerlijk gerelaxed in de zon en in de natuurlijke jacuzzi (stroomversnellingen). Isadau wordt ook wel het vogelspinneneiland genoemd. ’S Avonds mochten we niet meer onder de palmbomen door lopen, want daar zitten die spinnen dus blijkbaar veel in. We hebben dan ook nog een grote spin gevangen en hier mochten we mee op de foto. Nadat die spin zijn haartjes losliet op de persoon die voor mij de spin over zijn hand liet lopen heb ik hier toch maar van afgezien.. haha!

Verder zijn we ’s nachts wezen varen over de rivier. Dat was echt even een genietmomentje, want ik heb nog nooit zoveel sterren gezien! De volgende dag zijn we naar Jaw Jaw gegaan, een creools (Afrikaans) dorpje wat nog erg primitief leeft. Weer heel anders dan het indiaanse dorpje dat we hebben gezien, maar weer net zo bijzonder!

Na het weekend was het alweer tijd voor de eerste kerstactiviteiten. Op stage hebben we een kerstviering in de kerk gehad met de kids. Eenmaal op school veel eten met de kinderen en de dag erna, jawel, nogmaals veel eten met de leerkrachten. Toen was het tijd voor de vakantie!

De kerst in Suriname is wel heel bijzonder. Het echte ‘decembergevoel’ ontbrak vanwege het klimaat wel een beetje waardoor ik niet echt een kerstgevoel had. Toch was het wel heel leuk! Naar een groot kerstconcert geweest, op kerstavond naar de grote kathedraal voor de nachtmis en op 1^e kerstdag kwamen de studenten uit het andere huis bij ons eten! Het was wel heel erg gezellig maar toch een beetje anders dan de winterse knusse dagen thuis. Tweede kerstdag hebben we lekker in de zon gelegen en ’s avonds luxe uit eten bij een restaurant in Fort Zeelandia. Heerlijk om een keer in een wat luxere omgeving te zijn! Luxepaardje he?

Oudjaarsdag was ook een hele happening hier! Ze vieren hier het oude jaar in plaats van het nieuwe jaar. Overdag wordt het zo uitgebreid mogelijk gevierd. Er werd ons geadviseerd om al rond 11 uur de stad in te gaan vanwege grote drukte. Niks was minder waar, heel Suriname was blijkbaar uitgelopen naar Paramaribo! Het is hier de traditie om overdag een vuurwerkestafette te houden. Dat zijn heel veel 100.000 klappers achter elkaar. Vreselijk veel rook en lawaai haha, maar de Surinamers vinden het geweldig! Iedereen viert feest op straat, er is muziek en veel eten en drinken. Ook zetten mensen gewoon hun auto langs de weg, doen de muziek hard aan en vieren gewoon feest naast hun auto.

’S Avonds op tijd naar huis zodat we niet om 12 uur vast kwamen te zitten in de taxi op straat. Het vuurwerk was ook gigantisch. Niet alleen om 12 uur ’s nachts, maar eigenlijk al 5 dagen voor het nieuwe jaar en ook 5 dagen na de jaarwisseling. Het vuurwerk is niet zoals het vuurwerk in Nederland. Het gaat veel harder en groter. Soms schrik je ’s nachts wakker en denk je echt dat je je in oorlogsgebied begeeft. De jaarwisseling hier was wel bijzonder, ook door het tijdsverschil. In Nederland was het al om 20.00 middernacht namelijk.

De dagen na het nieuwe jaar bestonden vooral uit het afronden van ons project. Deze dagen vond ik wel wat lastig omdat alle hoogtepuntjes zo’n beetje voorbij zijn. Verder is het nu een beetje de dagen uitzitten. Ik kijk er erg naar uit om naar Curaçao te gaan en ben er ook wel klaar voor om naar huis te gaan en iedereen weer te zien! Over een weekje vliegen we naar Curaçao en de 24^e ben ik alweer thuis!

Dusssss... Tot heel snel!!

Alleen maar geluksmomentjes!

Hoi allemaal!

Afgelopen weekend was het zo ver! Bepakt en bezakt zijn we vroeg in de ochtend in drie jeeps richting het binnenland gereden. Er stonden ons vier nachten in hangmatten slapen, baden in de rivier, lange wandeltochten, spotten van wilde dieren, rust en gezelligheid te wachten.

De tocht erheen was al een avontuur opzich. We reden over een bauxietweg, een weg met gaten, kuilen en hobbels en dat 9 uur lang! Daarnaast was de weg erg stoffig omdat er weinig regen is gevallen waardoor iedereen binnen de kortste keren oranje haar, een oranje shirt en een oranje hoofd had! Erg grappig om te zien!

Onze bestemming voor die dag was Apoera. Ons hangmattenverblijf had uitzicht op de Corantijnrivier met aan de overkant Brits-Guyana. Wat een mooie plek! Lekker wezen baden, gegeten en vervolgens een wandeling gemaakt door een klein inheems dorpje. Deze inheemse mensen komen vanuit de zuidelijke grens van Brazilië en spreken dus ook geen Nederlands. We moesten toestemming vragen aan de kapitein om rond te kijken. Het was erg bijzonder om te zien omdat deze mensen nog zo primitief leven. Ze leven van de natuur. Voor ons natuurlijk ondenkbaar, maar voor hun zo normaal. We zagen bijvoorbeeld dat ze een brulaap (jaja!) aan het bereiden waren op de barbecue. Wéér zo’n moment waarop we onze ogen uitkeken.

Die nacht voor het eerst in mijn leven geslapen in een hangmat. Of het nou door alle indrukken, de vermoeidheid of gewoon de rust en de natuur komt waardoor ik alle nachten heerlijk heb geslapen, ik weet het niet.

De volgende dag weer op doorreis naar Blanche Marie. Ze noemen dit ook wel de natuurlijke jacuzzi. Tijdens het grote regenseizoen schijnen deze stroomversnellingen heel mooi te zijn. Helaas was de waterstand erg laag toen wij er waren, waardoor ik dit wel een beetje tegen vond vallen. Het kan ook zijn dat ik gewoon erg verwend ben geworden door alle mooie dingen die ik al heb gezien haha! Hier ook een nachtje overnacht in de hangmat/vleermuizenhol (we waren niet de enigen die sliepen onder de overkapping brrr…..!).

Op dag drie richting de Ralleighvallen. De reis hiernaartoe duurde bijna de hele dag. De Ralleighvallen zijn alleen bereikbaar via het water. Eerst dus een aantal uur in de jeeps en vervolgens vier uur lang met een boot over de rivier. Omdat de waterstand erg laag was moesten we vaak de boot uit om deze door de zandbanken heen te duwen. Echt een hoogtepunt vond ik deze boottrip! Je wordt gewoon omringd door de jungle en water, ook nog otters gespot!. Uiteindelijk kwamen we aan op onze adembenemende locatie (zie foto’s). Op tijd naar bed want we waren gewaarschuwd voor de zware wandeltocht van de volgende dag.

Niks gelogen, wat een tocht! De heenweg voelde ik de blaren op mijn voeten al opkomen. Maar het was het waard. Ik had echt het idee dat ik me midden door de jungle waande, wat ik ook deed haha! Gekke bomen en planten gezien, slingerapen, slangen, giftige kikkers etc. Uiteindelijk kwamen we aan op een open plek waar we in de verte een enorme berg zagen. Ik had geen idee hoe ik deze berg na een zware wandeltocht van 4 uur nog moest gaan beklimmen. Hoe het ik het gedaan heb weet ik ook niet, maar ik heb de top bereikt! Wat een uitzicht! Ze noemen het ook wel de groene oceaan en ik snap precies waarom. Boven op de berg werden we verrast door een zwem van duizenden Braziliaanse ‘killer bees’. Nadat onze gidsen keihard weg renden zonder ons te waarschuwen en wij doodleuk achter hun aan renden zonder te weten waarom, hoorden we dat deze bijen dodelijk zijn wanneer je gestoken wordt. Vervolgens de berg weer af en weer 4 uur door de mooie jungle terug naar ons verblijf. ’S Avonds een kampvuur op de rotsen, bij het water en de volle maan! Nogmaals een geluksmomentje!

De volgende dag met pijn in mijn hart weer terug naar Paramaribo.. Gelukkig nog wel weer een prachtige bootreis en jeepsafari voor de boeg. Wat een topdagen waren dit. Het einde van mijn tijd in Suriname komt nu wel in zicht. Ik besef me dag ik vandaag nog maar een maand in Suriname ben. Wat vliegt de tijd!

Brassa (knuffel) vanuit Suri!!

Een mini-vakantie!

Hoi allemaal,

Kort geleden dat ik een blog heb geschreven, maar alweer zoveel foto’s en verhalen! De afgelopen weken is ons project er een beetje bij in geschoten. Dit komt doordat er veel nationale feestdagen zijn geweest zoals Onafhankelijkheidsdag en de dag van de Javanen. Van dit soort dagen maken wij gebruik om dingen te bezoeken en het land nog beter te leren kennen. Helaas is het regenseizoen wel aangebroken, wat betekent dat het heel veel (en heel hard) regent en soms dagenlang bewolkt is. Een dagje naar het zwembad gaan doen we dus niet echt, omdat je niet zeker kunt zijn van het weer.

Samen met twee collega’s waren Judith en ik uitgenodigd voor een Surinaamse bruiloft. Erg bijzonder en leuk om mee te maken! Het was een Creools stel, waardoor de bruiloft een Afrikaans tintje had. Dit was te zien in de dans en de muziek. Echter was het ook wel weer typisch Surinaams aangezien bijna al het bezoek ongeïnteresseerd aan de kant zat en alleen aandacht had voor hun bak bami of nasi. Toen het eten eenmaal op was ging iedereen alweer naar huis haha… Hoe dan ook, een interessante ervaring!

De dag erna zijn we met alle huisgenoten vroeg vertrokken om voor twee dagen richting Overbridge te gaan. Een resort met een natuurlijk strandje aan de Surinamerivier, wat bijzonder is want in Suriname zijn nauwelijks stranden. Hoewel het regenseizoen was hadden we erg veel geluk met het weer! De eerste dag lekker relaxen, ’s avonds barbecueën en genieten van de luxe van onze gezellige bungalow. Bijzonder hoe snel je eraan went om primitief te leven en hoe gek het dan is om bijvoorbeeld weer warm water te hebben. Wel genieten hoor! De volgende dag scheen de zon ook nog eens, jaja! We zijn dus richting het strandje gegaan, hebben onze hangmatten opgehangen en heerlijk gezwommen in de rivier. Vervolgens de Surinaamse gewoontes maar overgenomen en de barbecue ’s middags maar weer aangestoken haha! Kortom, paradijs op aarde!

Nu nog even drie dagen stage voor de boeg, om vervolgens donderdag alweer om 4.30 uur ’s ochtends op weg gaan richting het binnenland om voor 5 dagen primitief te leven. Slapen in een hangmat en onszelf wassen in de rivier, dat gaat nog wat worden haha! De foto’s en verhalen volgen! Zwaar leven heb ik he?? ;)

Liefs, Gerlinde

Op de helft alweer!

Hoi allemaal!

Hoog tijd voor een nieuwe blog, want: ik zit alweer op de helft!! Ik zit inmiddels alweer 2 maanden in Suriname en de tijd vliegt! Als ik kijk wat er de komende weken op de planning staat, denk ik ook dat de komende weken voorbij zullen vliegen. Aan de ene kant kijk ik uit naar het moment om weer lekker thuis te zijn bij iedereen, maar aan de andere kant vind ik het vreselijk dat ik dit relaxte leventje hier straks moet gaan missen. Optimaal genieten dus zolang het nog kan!

Gisteren zijn we op trip geweest. Dat was een eendaagse trip en omdat Judith haar moeder en zus in Suriname waren gingen zij ook mee. We stapten in een heel mooi bootje en zijn de Surinamerivier afgevaren naar een plek waar de rivier en de Atlantische oceaan in elkaar overgaan. Op die plaats schenen rivierdolfijnen te zwemmen. Omdat er die dag een sterke windkracht stond was het vanwege de golven nog maar de vraag of we ze zouden spotten. Echter begon Evianne (huisgenootje) dolfijnengeluidjes te maken (erg grappig), waardoor de dolfijnen zich ineens allemaal rondom onze boot lieten zien! Dit was echt een heel bijzonder moment. Ik heb wel vaker dolfijnen gezien bijvoorbeeld in het dolfinarium, maar om deze dieren in het ‘wild’ te zien was erg mooi! Zelf een babydolfijntje met haar moeder gezien, schattig he? Helaas is het niet goed gelukt om ze goed te fotograferen omdat ze niet lang boven water bleven.

Na het dolfijnen spotten zijn we naar Nieuw Amsterdam gevaren. Hier gingen we Fort Amsterdam bekijken. Dit is een oude nederzetting waar slaven gevangen werden gehouden en waar plantages aangelegd waren. Indrukwekkend en interessant om ook een keer wat mee te krijgen van de geschiedenis van Suriname. Na dit bezoek zijn we verder gevaren naar de plaats waar onze gids op dat moment ‘woont’. Hij woont namelijk niet op een vaste plek maar is als het ware een zwerver. Hij vertelde dat hij het ene moment in de jungle logeert en het volgende moment weer in de stad. Zo is hij nu bezig met het bouwen van een (heeeel) primitief hutje aan de rand van de Surinamerivier en midden in de jungle. Staande achterin de laadbak van een jeep zijn we hierheen gereden. Onderweg kwamen we door kleine dorpjes en reden we door de jungle. Nu pas kreeg ik echt het gevoel in Suriname te zijn. Vergeleken met deze kleine oude dorpjes en wegen is Paramaribo echt een lelijke stad.

Vervolgens gegeten (rijst en kip ofcourse) en toen het eenmaal donker was in een angstaanjagend smal en klein bootje de mangrove ingevaren. Stress vanwege het advies om ons hele lichaam (inclusief hoofd) te bedekken met kleding en zelfs deze kleding in te smeren met deet om de insecten van ons weg te houden. En ja hoor, vervolgens het moeras in. De geluiden die uit het moeras kwamen vergeet ik nooit weer, je krijgt er echt de kriebels van. Kikkers sprongen tijdens het varen op me en de muggen zoemden om mijn oren. Wel mooi vond ik het om de sterrenhemel en de vuurvliegjes te zien. Maar de vleermuizen en insecten vond ik vreselijk. Toen we diep het moeras in waren gevaren heeft onze gids twee kaaimannen gevangen. In eerste instantie vond ik dit heel zielig, maar hier heb ik me overheen gezet. Volgens mij is op de foto’s de angst en de spanning van mijn gezicht te lezen toen ik de kaaiman in handen had haha.

Hoe dan ook, een dag met veel verschillende indrukken maar zoals iedere trip: een onvergetelijke ervaring!

Jungle time!!

Hoi allemaal!

Bedankt voor al jullie reacties! Leuk om te lezen:) Afgelopen weekend gingen we op trip! Met een stevige tas en bergschoenen aan gingen we al heel vroeg met onze ‘Bob Marley gids’ op pad. We verruilden het drukke en stinkende Paramaribo voor een omgeving vol met tropische bomen en planten. Eenmaal aangekomen in Berg en Dal begon de spanning een beetje te stijgen. We gingen namelijk via kabelbanen door de jungle survivalen! Ondanks mijn hoogtevrees vielen de eerste ziplines nog wel mee, totdat ik ineens op een plateau stond op 40 meter hoogte boven de Surinamerivier! Ik dacht dat ik een inzinking kreeg, zo hoog! Echter was er geen weg terug en moest ik er wel vanaf. Knikkende knieën, maar ondanks dat heel erg genoten! Wat een ervaring en wat een belevenis. Vervolgens een warme Surinaamse maaltijd (ja, midden op de dag bij 35 graden) en weer door. Een busrit richting het Brokopondomeer en vervolgens in een gammel bootje verder over het water. De wind door je haren, opspattend water in je gezicht en een prachtig uitzicht! Dit werd nog beter toen we aankwamen op een onbewoond eilandje. Hier kregen we tijd om te relaxen, te zwemmen en op piranha’s te vissen. Helaas niks gevangen maar dit kon de pret niet drukken.

Aan het einde van de dag gingen we richting de plek waar we overnachtten. Dat was een plek waar niet van durfden dromen. Een bungalow bovenop de Brownsberg, met een prachtig uitzicht op de vallei en het Brokopondomeer. De volgende ochtend hebben we dan ook om 6 uur ’s ochtends onze wekker gezet om naar de zonsopkomst te kijken. Ademloos hebben we toegekeken en geluisterd naar de brulapen die heel veel lawaai aan het maken waren in de vallei.

Na een stevig ontbijt zijn we vertrokken om te gaan wandelen richting de watervallen. Dit hadden we een beetje onderschat. De heenweg ging namelijk nog wel, aangezien we toen alleen nog maar af hoefden te dalen, maar de terugweg was een regelrechte hel. De berg op, over bomen heen, stenen, rotsen en eindeloze paadjes stijl omhoog. Ondanks de zware tocht ook nog veel mooie dingen gezien, cappucijnderapen, brulapen, boskonijnen, prachtige grote vlinders en een mooie waterval.

Kortom, het hele weekend was ervaring om nooit meer te vergeten!

Mijn tweede thuis, hoewel....

Hoi allemaal,

Alweer veel te lang geleden dat ik mijn laatste blog postte. Hoog tijd voor een nieuwe dus! Ik ben hier nu twee weken en heb de afgelopen week eindelijk het gevoel gekregen dat ik mij hier echt thuis ga voelen. Ik weet nu een beetje de weg in de stad en mijn kamertje voelt ook echt als ‘mijn kamertje’. Hoewel ik ook aan een aantal dingen nog wel heel erg moet wennen. De HITTE bijvoorbeeld. Dat went namelijk echt niet. Hoewel het heerlijk is om te zonnen wanneer er een beetje afkoeling (zwembad) in de buurt is, is de zon wat minder prettig op momenten dat we moeten fietsen of op stage zijn. Gelukkig hebben we naast stage tijd zat om verkoeling te zoeken!

Sinds mijn vorige blog hebben we onwijs veel dingen meegemaakt. Ons huis bijvoorbeeld. In eerste instantie lijkt het (voor Surinaamse begrippen) een heel mooi huis. Maar het heeft zijn gebreken hoor.. 5 centimeter wateroverlast door een lek van de wasmachine, doorgeslagen zekeringen, het zonneluifel/dak dat eraf waait door een tropische storm, de Wi-Fi die regelmatig uitvalt, etc.

Maar naast de survival in ons huis, relaxen we ook veel. Al een aantal zwembaden opgezocht en regelmatig uit eten, jammiee! Daarnaast heb ik ook mijn 23^e verjaardag hier mogen vieren, en hoe!! Een huisgenootje was tegelijk met mij jarig dus het was het hele weekend feest! Taart, vlaggetjes en een ’partybus’ die als verassing geregeld was voor de jarigen.

Afgelopen vrijdag was het een nationale feestdag in Suriname: de dag van de Marrons. Dat hield in: kraampjes, muziek, eten en gezelligheid in de palmentuin en op het onafhankelijkheidsplein. Een soort stoppelhaene, maar dan in Surinaamse stijl haha!

Naast genieten ben ik ook nog naar stage geweest. Dit is op een grote basisschool in een wat minder luxe buurt van Suriname (de kogelgaten zitten in de ruiten). Op deze school zitten veel kinderen die problemen hebben in hun thuissituatie. Misbruik en mishandeling komt hier veel voor. Daarnaast leven deze kinderen buiten schooltijd veel op straat en hebben ouders weinig toezicht. Dit leidt tot concentratieproblemen en probleemgedrag op school. Het is aan ons als Nederlandse stagiaires om op deze school het schoolmaatschappelijk werk op te zetten. Zo kunnen kinderen bij ons aankloppen als ze hun verhaal kwijt willen. Ook gaan we hen begeleiden bij hun schoolwerk. Het bijzonder onderwijs kennen zie hier namelijk niet, dus zitten er ook kinderen in de klas die moeite hebben met leren of een beperking hebben zoals autisme bijvoorbeeld.

Op stage is het wel een beetje wennen aangezien ze een hele andere manier van benaderen hebben richting de kinderen. Ik schrok heel erg van de luide stem die alle juffen aannemen als ze tegen de leerlingen praten (schreeuwen). Ook zien we dat de leerkrachten de kinderen best hardhandig aanpakken wanneer het kind in hun ogen ‘stout’ is. Wel lastig hoor, om te zien dat er tegen zo’n klein dropje (zo noem ik de kinderen) wordt geschreeuwd alsof het een bank beroofd heeft. Een beetje aanpassen voor ons dus! Verder moet ik ook nog een beetje wennen aan de werkmentaliteit. De dag is eigenlijk een grote pauze met tussendoor even kleine bezigheid. Voor ons niet heel erg en ook wel een beetje begrijpelijk met de hitteJ

Groetjes aan iedereen in het herfstige Nederland!

Liefs,

Gerlinde

De eerste dagen!

Hoi allemaal!

Zo, de eerste dagen zitten er alweer op! En dat waren dagen vol indrukken en belevenissen! Het begon namelijk al op het vliegveld in Nederland, want het afscheid nemen was al een belevenis opzich haha. Hoewel dat wel even een moeilijk moment was viel het me mee gelukkig. Toen we eenmaal in Suriname aangekomen waren, waren we dat hele afscheid alweer vergeten, want ook al waren we doodmoe van de reis, we keken onze ogen uit! Wat een mooi en bijzonder land! Tijdens de1 uur durende rit in een busje vanaf het vliegveld naar ons huis hebben we al veel kunnen zien van het land. Het is hier allemaal zo groen en bosrijk. Hoewel dat in Nederland ook wel zo is, is het hier totaal anders. Veel palmbomen, bloemen, bananenbomen en andere tropische planten.

Eenmaal aangekomen bij ons huis stond onze huisbaas ons op te wachten met eten en drinken (oftewel: parbobier). Erg gastvrij opgevangen, net zoals alle mensen Suriname zijn! Dit was ook wel een beetje wennen want de mensen hier zijn soms best langdradig in hun verhalen. Ik heb al gemerkt dat ik hier heel erg aan moet wennen omdat je daar niet altijd de tijd/ zin in hebt.

Verder hebben we een prachtig groot huis! Vergeleken met andere wijken in Paramaribo wonen wij in een hele nette en luxe buurt. We hebben al gemerkt dat er een heel groot contrast is tussen arm en rijk. Grote villa's maar ook huisjes van golfplaten die ieder moment in kunnen storten. We hebben het erg getroffen met ons huis dus! Het leuke is dat we een mooie tuin achter het huis hebben waar mango-, bananen-, avocado- en andere vruchtenbomen groeien. Erg lekker!

Nadat we onze fietsen hebben opgehaald zijn we Paramaribo gaan verkennen. Dit was nog niet zo makkelijk.. Op de kaart lijkt het allemaal heel gestructureerd, maar in het echt is het een grote chaos! Het is niet alleen wennen om aan de linkerkant te fietsen, maar ook de wegen en de manier van autorijden zijn totaal anders dan in Nederland. Zelfs al had ik een mountainbike, dan zou het nog een hele opgave zijn om van de ene kant van Paramaribo naar de andere kant te komen vanwege alle kuilen en gaten in de weg!

Uiteindelijk kwamen we uit op de centrale markt. Hier verkopen ze de gekste (maar ook lekkerste) vruchten en kruiden die je maar kan bedenken! Maar daarnaast ook vissen die al de hele dag liggen te bakken in de zon en vrouwtjes die met blote voeten door het vissenwater en de vissenkoppen lopen. Bah, en wat een stank! Maar wel erg interessant om allemaal te zien! Natuurlijk ook een paar inkoopjes gedaan (geen vis), dus vanavond gaan we proberen om onze eerste Surinaamse maaltijd zelf te koken haha

Ik heb ook een paar foto's toegevoegd zodat jullie een beetje een beeld hebben bij mijn verhaal!

Voor degenen die het willen weten, mijn adres in Suri is: Hugostraat 3, wijk: uitvlucht, Paramaribo, Suriname

Groetjes vanuit het zonnige en warme Suriname!!

Nog één nachtje!

Hoi allemaal!

Via deze weg wil ik jullie op de hoogte houden van mijn 4 maanden lange avontuur in Suriname! Ik zal hier al mijn belevenissen en ervaringen beschrijven zodat jullie een beetje weten wat ik zoal uitspook haha!

Morgen is het namelijk zo ver! Dan ga ik beginnen aan een avontuur waar ik al maanden naar uitkijk! Hoewel, een paar maanden geleden ben ik er eigenlijk al een beetje aan begonnen: het geregel van een heleboel zaken en alle voorbereidingen zijn namelijk al een hele uitdaging opzich haha! Maar vandaag beginnen de zenuwen toch echt wel te komen. Nog één nachtje slapen en dan is het zo ver!

Morgenochtend vertrek is samen met papa, mama, Floortje en Dani richting Schiphol om hen (en jullie) voor 4 maanden te verlaten. Wat ik daar (behalve genieten) precies ga doen is nog een beetje vaag, maar het is de bedoeling dat ik samen met een medestudent aan een project ga werken om de zorgstructuur op basisscholen te verbeteren. Een zorgleerkracht in Suriname is net zoiets als een schoolmaatschappelijk werker in Nederland. De eerste maand zullen we voornamelijk gaan observeren op scholen, om vervolgens een handleiding/plan te schrijven om dit verder uit te bereiden of te verbeteren. Gedurende de periode dat ik in Suriname zit zal ik jullie hier ook een beetje van op de hoogte houden.

Naast werken aan een project ga ik natuurlijk ook heel veel genieten. De eerste week in Suriname hebben we nog een weekje vrij om te acclimatiseren, dus dat komt wel goed.

Ik heb er onwijs veel zin in en hoop op een onvergetelijke ervaring!

Tot over 4 maanden!!

xxxx