Hoi allemaal!

Afgelopen weekend was het zo ver! Bepakt en bezakt zijn we vroeg in de ochtend in drie jeeps richting het binnenland gereden. Er stonden ons vier nachten in hangmatten slapen, baden in de rivier, lange wandeltochten, spotten van wilde dieren, rust en gezelligheid te wachten.

De tocht erheen was al een avontuur opzich. We reden over een bauxietweg, een weg met gaten, kuilen en hobbels en dat 9 uur lang! Daarnaast was de weg erg stoffig omdat er weinig regen is gevallen waardoor iedereen binnen de kortste keren oranje haar, een oranje shirt en een oranje hoofd had! Erg grappig om te zien!

Onze bestemming voor die dag was Apoera. Ons hangmattenverblijf had uitzicht op de Corantijnrivier met aan de overkant Brits-Guyana. Wat een mooie plek! Lekker wezen baden, gegeten en vervolgens een wandeling gemaakt door een klein inheems dorpje. Deze inheemse mensen komen vanuit de zuidelijke grens van Brazilië en spreken dus ook geen Nederlands. We moesten toestemming vragen aan de kapitein om rond te kijken. Het was erg bijzonder om te zien omdat deze mensen nog zo primitief leven. Ze leven van de natuur. Voor ons natuurlijk ondenkbaar, maar voor hun zo normaal. We zagen bijvoorbeeld dat ze een brulaap (jaja!) aan het bereiden waren op de barbecue. Wéér zo’n moment waarop we onze ogen uitkeken.

Die nacht voor het eerst in mijn leven geslapen in een hangmat. Of het nou door alle indrukken, de vermoeidheid of gewoon de rust en de natuur komt waardoor ik alle nachten heerlijk heb geslapen, ik weet het niet.

De volgende dag weer op doorreis naar Blanche Marie. Ze noemen dit ook wel de natuurlijke jacuzzi. Tijdens het grote regenseizoen schijnen deze stroomversnellingen heel mooi te zijn. Helaas was de waterstand erg laag toen wij er waren, waardoor ik dit wel een beetje tegen vond vallen. Het kan ook zijn dat ik gewoon erg verwend ben geworden door alle mooie dingen die ik al heb gezien haha! Hier ook een nachtje overnacht in de hangmat/vleermuizenhol (we waren niet de enigen die sliepen onder de overkapping brrr…..!).

Op dag drie richting de Ralleighvallen. De reis hiernaartoe duurde bijna de hele dag. De Ralleighvallen zijn alleen bereikbaar via het water. Eerst dus een aantal uur in de jeeps en vervolgens vier uur lang met een boot over de rivier. Omdat de waterstand erg laag was moesten we vaak de boot uit om deze door de zandbanken heen te duwen. Echt een hoogtepunt vond ik deze boottrip! Je wordt gewoon omringd door de jungle en water, ook nog otters gespot!. Uiteindelijk kwamen we aan op onze adembenemende locatie (zie foto’s). Op tijd naar bed want we waren gewaarschuwd voor de zware wandeltocht van de volgende dag.

Niks gelogen, wat een tocht! De heenweg voelde ik de blaren op mijn voeten al opkomen. Maar het was het waard. Ik had echt het idee dat ik me midden door de jungle waande, wat ik ook deed haha! Gekke bomen en planten gezien, slingerapen, slangen, giftige kikkers etc. Uiteindelijk kwamen we aan op een open plek waar we in de verte een enorme berg zagen. Ik had geen idee hoe ik deze berg na een zware wandeltocht van 4 uur nog moest gaan beklimmen. Hoe het ik het gedaan heb weet ik ook niet, maar ik heb de top bereikt! Wat een uitzicht! Ze noemen het ook wel de groene oceaan en ik snap precies waarom. Boven op de berg werden we verrast door een zwem van duizenden Braziliaanse ‘killer bees’. Nadat onze gidsen keihard weg renden zonder ons te waarschuwen en wij doodleuk achter hun aan renden zonder te weten waarom, hoorden we dat deze bijen dodelijk zijn wanneer je gestoken wordt. Vervolgens de berg weer af en weer 4 uur door de mooie jungle terug naar ons verblijf. ’S Avonds een kampvuur op de rotsen, bij het water en de volle maan! Nogmaals een geluksmomentje!

De volgende dag met pijn in mijn hart weer terug naar Paramaribo.. Gelukkig nog wel weer een prachtige bootreis en jeepsafari voor de boeg. Wat een topdagen waren dit. Het einde van mijn tijd in Suriname komt nu wel in zicht. Ik besef me dag ik vandaag nog maar een maand in Suriname ben. Wat vliegt de tijd!

Brassa (knuffel) vanuit Suri!!